Argindarraren prezioak goia jo du

Elektrizitatearen batez besteko prezioa 67,12 eurokoa izan zen orduko megawattarentzat (MWh), azken bost urteetako maiatzeko batez bestekoa baino % 70 garestiago.



Auzitegi Nazionalak zamaketarien lan jarduna arautzen duen IV. marko akordioaren hainbat artikulu indargabetu ditu: besteak beste, subrogazioarena. Enpresen aldetik Anesco elkarteak sinatu zuen akordio hori zamaketa sektorearen %85 kontrolatzen du. Hor daude, besteak beste, Bilboko portuko lau enpresetatik bi eta Pasaiako portukoa. Beste %15, baina, Asoport elkarteko kideen esku dago, besteak beste, Bilboko portuan diharduten beste bi enpresak, eta hark jarri zion helegitea akordioari. Espainiako Gobernuak zamaketariak libreki kontratatzeko modua egiten duen dekretu bat sinatu zuen 2017an —Europako Batasuneko epaitegiak behartuta—, eta, Asoporten iritziz, indargabeturiko akordioak askatasun hori zapuzten zuen.
Muinean 1986ko akordioa dago. Hartaz geroztik zamaketariek lan erregimen berezia izan dute. Garai hartan, langileak kudeatzeko zentroak sortu ziren portuetan, SAGEPak edo CPE delakoak. Zamaketa enpresak zentro horien akziodun izatera behartzen zituen, eta aurretik zeuden zamaketariak kontratatzeko lehentasuna ezartzen zien. Akordioa 2018an berritu zen Anescoren eta sindikatuen artean, eta jarduna arautzeko balizko V. marko akordioan sartu zen subrogazioa, baina, orain, legez kanpokoa da.
Auzitegi Nazionalaren iritziz, akordio horrek 2017ko Europako Batasuneko Auzitegiaren ebazpena urratzen du, eskulanaren kudeaketaren «monopolio sistema» bat ezartzen duelako, «espresuki legez kanpokotzat» jo dena. Era berean, ebatzi du langile berriak onartzeko prozesuko eskaera ugariak dekretuak ezarritako betekizunetatik haratago doazela, eta «kontrol sindikala» eragiten dutela prozesuan; alegia, langileen ordezkaritzaren oniritzirik gabe ezin dela lortu.
2017ko eskaerak, airean
Iragan ostiralean BERRIAn argitaratu zen Espainiako Gobernuak Bilboko portuko zamaketarien lan gatazka konpontzeko diseinaturiko formula. CPEa mutualitate bihurtzea da eskaintza, eta, hura desegingo balitz, zamaketa enpresak zamaketariak langile gisa hartzera behartzea. Ebazpen berriarekin, baina, zaila dirudi akordioa indarrean sartzea, subrogazio eskubidea baita hura sustengatzen duen oinarrietako bat.
Ikusteko dago zamaketarien sindikatuek nola erantzungo duten; ebazpen horrek, Hego Euskal Herriko portuetakoaz gain, Espainiako portuetako lan harremanak baldintzatuko baititu. 2017an grebara jo zuten, eta protestaldi hartan lorturiko hainbat eskubide kolokan daude orain.



Langileen ordezkarien eta zuzendaritzaren arteko negoziazio epea aste honetan amaituko da. Azken bilera bat egingo dute bi aldeek gaur, halere, eta enpresak joan den astean mahai gainean jarritako proposamena eztabaidatuko dute. Bankuak sindikatuei eskaini zien kaleratzeak 50 urte baino gutxiago dituztenen artean egitea, eta 55 urte baino gehiago dituztenei aukera ematea erretiro aurreratua hartzeko. Soldataren %70eko kalte ordaina eskaini zien 55 eta 62 urte bitarteko langileei.
Horrez gain, proposatu zien 63 urtetik gorakoei lan egindako urte bakoitzeko hogei egun ordaintzea, hamabi hilabeteko mugarekin, eta 50 eta 54 urte bitarteko langileei soldataren %65eko kalte ordaina ematea, gehienez ere 250.000 euroraino. 50 urtetik beherakoentzat edo hamar urtetik beherako antzinatasuna duten langileentzat, kalte ordaina 33 egunekoa izango litzateke urteko, eta gehienez hogei hileko soldata. Sindikatuekin akordioa lortu nahi du bankuak, eta baliteke ostiralean bertan ixtea.
Kutxabanken, ituna
Kutxabankek, bestalde, hirugarren hitzarmen kolektiboa sinatu zuen langileen ordezkariekin, atzo. CCOO, Pixkanaka eta Ale sindikatuen babesa izan zuen itunak langileen %59 ordezkatzen dute; aurka azaldu ziren, ordea, ELA, LAB eta Asproban sindikatuak. Datozen hiru urteetan egongo da indarrean, eta, sindikatuen arabera, adostu dute tarte horretan soldata %5,75 igotzea eta telelanean ari diren beharginei konpentsazioak hobetzea, besteak beste.
Agiri baten bidez, langileen ordezkariek arrazoi bat nabarmendu dute enpresaren proposamena baztertzeko: ez duela atzera egin 129 langileen kaleratzean. Zehazki, zuzeneko 95 kaleratze izan ziren; beste 22 langilek enpresak eskainitako ordaina onartu zuten, eta beste hamabik erretiro aurreratua hartu zuten.
Otsailaren 11n hasi zuten lanuztea, kaleratzeak salatzeko. Prest azaldu dira «pandemiaren eraginari aurre egiteko behin-behineko neurriak» negoziatzeko, baina, horretarako, enpresak berriro hartu beharko lituzke kalean geratutakoak, eta enpresaren geroa bermatuko lukeen industria plan bat aurkeztu beharko luke. Sindikatuek ez dute, ordea, lan ituna berriro negoziatu nahi, eta gogorarazi dute enpresak ez dituela bete enpleguaren sorrerari buruz, soldatak eguneratzeari buruz eta inbertsioei buruz agindutakoak.
Hain zuzen ere, Aiaraldeko bi plantetan inbertsioak areagotuko direla agindu zuen Tubacexek, hidrogenoari eta autogintzari lotutako premium produktu gehiago egin ahal izateko —gaur egun, petrolioa eta gasa ustiatzeko hodiak dira han egiten direnetako gehienak—. Horrez gain, aparteko ordainsari bat ere planteatu zuen, soldataren %1en parekoa litzatekeena, eta «planta bakoitzean bideragarritasun planaren helburuak lortzen direnean» pagatuko litzateke.
Electroacerosen, grebara
Greba mugagabea hasiko dute Electroaceros enpresako 37 langileek ere, Iruñean. Azkenaldian arazo handiak dituzte soldata garaiz jasotzeko, eta azkenekoa oraindik ez dute eskuratu.
Astibia familia da enpresaren jabea, eta azken urteetan kudeaketa «negargarria» egin dutela eta langileei «eraso» egin dietela salatu dute LABek (bi ordezkari) eta ELAk (bat). Enpresak galerak zituela argudiatuta, enplegua aldi baterako erregulatzeko espediente bat proposatu zuten, baina kontsulta aldian atzera bota zuten. Ondoren, soldatak «nabarmen» jaisten saiatu ziren, baina «langileen batasunak eta borrokak» oztopatu egin zuten saio hori.
Horrela zeudela, familiak bilatutako bazkide batek 80.000 euroko soldata jaso zuela salatu dute.
