Espainiako Poliziak 11 pertsona atxilotu ditu Espainiako Estatuan, tartean Araban, hildakoen pentsioak kobratuta sei milioi euroko iruzurra egiteagatik.

Urtarrila negu gordina izan ohi da Hego Euskal Herriko lan merkatuarentzat, eta aurtengo eguraldi epelak ez du aldatu egoera hori. 2016az geroztiko daturik okerrenak eman ditu 2020ko urtarrilak: abenduan baino 4.161 lagun gehiago daude langabezian, eta 13.544 gutxiago lanean. Bilakaera txar hori Gabonetako kanpainaren amaierari lepora dakioke, zerbitzuen sektorearenak baitira zenbaki negatiboak. Gainera, emakumeei dagozkie: langabe berrien %95 emakumeak dira (+3.958), hain zuzen ere, zerbitzuetan gehien aritzen direnak. Gizonezkoak nagusi diren sektoreetan, berriz, behera egin du langabe kopuruak: -188 industrian, eta -418 eraikuntzan.

Egia da, halaber, Eguberrien aurretik bilakaera hobea izan zuela enpleguak emakumeen artean (-1.355 langabe, azarotik abendura), gizonen artean baino (+2.522), haiek bete dituztelako urte amaieran ostalaritzan eta merkataritzan sortzen diren aldi baterako lanpostu horietako gehienak.

LANGABEAK

Ekainean baino 10.000 langabe gehiago

Laugarren hilabetez jarraian handitu da langabeen kopurua, eta jada ekainean baino 10.000 gehiago daude lanik gabe, ELAk nabarmendu duenez. Gobernuek, berriz, analisi positiboagoa egin nahi izan dute. Urtarrileko hazkundea «urtetik urtera errepikatzen den fenomeno bat da», Borja Belandia Lanbideko zuzendariaren arabera. «Urteko lehen hilabetean ohikoa den langabeziaren handitzea txikiena izan da 2006az geroztik», ziurtatu du Carmen Maeztu Nafarroako Eskubide Sozialetako kontseilariak.

Langabe kopurua lurralde guztietan handitu da, baina bereziki Bizkaian (+2.202). Gipuzkoan 764 langabe gehiago daude, 724 gehiago Araban, eta 674 gehiago Nafarroan. Edonola ere, azken lurralde horrek du daturik kezkagarriena: iazko urtarrilean baino langabe gehiago dituen bakarra da (+293). Oro har, Hego Euskal Herrian, 2019an baino 2.808 langabe erregistratu gutxiago daude.

SEPEk atzo emandako datuak INEren biztanleria aktiboaren inkestarekin erkatuz gero, langabezia tasa %11,28 da Hegoaldean. Kopuru horretatik gora daude Araba (%12,61) eta Bizkaia (%12,51), eta behera, berriz, Nafarroa (%10,71) eta Gipuzkoa (%9,24). Uste zabaldu batek dioenaren aurka, langabezia erregistratua handiagoa da inkestek zabaldutakoa baino: ia 30.000 langabe gehiago, Hegoaldean.

Baina bada langabezia neurtzeko sistema guztiek argi uzten duten puntu bat: langabeziak emakume aurpegia du. Urtarrilean, langabeen %56,7 ziren emakumeak, biztanleria aktiboaren %48,2 izan arren. Emakumeen langabezia tasa %13,3 da, eta gizonena, berriz, %9,4.

Edonola ere, azken urtean emakumeen egoerak hobera egin du pixka bat. 2019ko urtarrilean baino 2.547 emakume gutxiago zeuden lanik gabe aurtengo urtarrilean, eta 261 gizon gutxiago soilik.

Lanik gabe daudenei buruz bi datu interesgarri eman ditu Belandiak. Batetik, Lanbiden erregistratuta dauden langabeen %47,8 epe luzekoak dira. Azken urtea, ordea, hobea izan da haientzat (-%7,89) gainontzeko langabeentzat baino (-%2,88).

Bestetik, Belandiak baieztatu du ikasketek eta prestakuntzak badutela garrantzia enplegua aurkitzeko orduan: langabeen %60,4k asko jota oinarrizko hezkuntza dute.

AFILIAZIOAK

Duela urtebete baino 23.000 gehiago

Zalantzarik gabe, txarra izan da hilabetea, lan merkatuaren egoera erakusten duen beste datuaren arabera ere: 13.544 lagun gutxiago daude afiliatuta Gizarte Segurantzan. Jaitsierarik handiena da 2016az geroztik —orduan 13.703 afiliatu desagertu ziren—. Nekazarien erregimenean baino ez dira kotizatzaileak gehitu (+199). Guztira, 1.256.900 izan ziren batez beste Gizarte Segurantzan kotizatzen joan den urtarrilean. Kopururik txikiena da irailaz geroztik, baina 2019ko urtarrilean baino 23.243 gehiago dira. Afiliatuen kopurua inoizko kopururik handienera iritsi zen iazko azaroan (1.271.135).

KONTRATUAK

400.000 prekario

Lan merkatuaren prekarizazioak bere horretan jarraitzen duela erakutsi dute urtarrileko datuek. Kontratu asko sinatzen dituzte enpresek eta langileek (113.397), baina gehien-gehienak oso laburrak dira. Iaz sinatutako kontratu guztien %7,77 izan ziren mugagabeak, eta urtarrilean %8,72ra iritsi da kopuru hori. LABek nabarmendu duenez, Hego Euskal Herrian «400.000 pertsona baino gehiago daude lan prekariotatik langabeziara eta langabeziatik prekaritatera bueltan daramaten ate birakarietan harrapatuta».

LANGABEZIA SARIA

Erdiek baino gutxiagok dute laguntzaren bat

Epe luzeko langabe kopuru handiaren beste ondorio bat da langabeen erdiak baino gutxiago estaltzen dituela babes sistemak. Langabezia sari arrunta %28,2k jaso zuten abenduan —hori da azken datua—, subsidioa beste %16,2k, eta %1,9 bestelako laguntzak.

Iñigo Urkulluk atea itxi die oraingoz; Maria Txibitek, aldiz, ez. Atzo goizean, ELA, LAB, ESK eta Steilas sindikatuetako ordezkariak Nafarroako jauregian bildu ziren gobernuko lehendakariarekin, ordu eta laurdenez. Bilera amaituta, Mitxel Lakuntza eta Garbiñe Aranburu ELA eta LABeko idazkari nagusiek nabarmendu zuten bilkura «normaltasun politikoaren barruan» egin zutela, «giro onean». Horregatik, biltzeko prestasun hori azaldu izana aitortu zioten Txibiteri bi sindikatuetako arduradunek. Bilkuran, prekaritatearen eta pobreziaren aurkako neurriak hartzea proposatu zioten, eta erantzunik jaso ezean «mobilizazio gehiago» antolatzeko prest direla nabarmendu zuten.

09:30ean sartu ziren Nafarroako Jauregian eta 10:45ean atera. Bileran izan ziren ELAko Mitxel Lakuntza eta Imanol Pascual Nafarroako koordinatzailea, LABeko Garbiñe Aranburu eta Imanol Karrera Nafarroako koordinatzailea, Iratxe Alvarez ESK-ko Nafarroako eleduna eta Diana Bruño Steilaseko bozeramailea.

Amaieran, Garbiñe Aranburuk azaldu zuen Gutun Sozialaren berri eman ziotela: kasu, 1.080 euroraino gutxieneko pentsioak ziurtatzeko osagarriak, 1.200 euroko gutxieneko soldata eta 35 orduko lan astea bermatzea, funtzio publikoko behin-behinekotasun tasa handia murriztea, errenta bermatua hobetzea edota alokairu soziala sustatzea.

Halaber, beste eskaera zehatz bat egin zioten. Sindikatuek lan baldintzak duintzeko akordio esparru bat proposatu diote CEN enpresaburu elkarteari, eta mahai horretan parte hartzeko eskatu zioten gobernuburuari: «Patronalari presio egin behar dio, hura baita bizi dugun prekaritate egoeraren erantzule nagusia». Txibitek ez zien erantzunik eman, eta, haren zain, Aranburuk «mobilizazio gehiago» iragarri zituen.

«LABen kontua»

Mitxel Lakuntza ELAko idazkari nagusiak beste ñabardura bat eman zion bilkura osteko balorazioari. Greba egunean, Imanol Karrerak ohartarazi zuen «udaberri beroa» izango dela, eta horri buruz galdetuta, Lakuntzak erantzun zuen iragarpen hura «LABen kontua» izan zela. Bere hitzetan, «gizartea aktibatzeko tresnarik aktiboena da greba», eta hemendik aurrera hori kudeatzea dagokie sindikatuei. Haren ustez, Gasteizko eta Iruñeko gobernuak neurri zehatzak har ditzakete, Madrilgo gobernuak lan eta pentsio erreformak indargabetu ditzake, eta patronalei akordio esparru bat proposatu diete lan baldintzak duintzeko. «Herri honetako ezkerrak zer irakurketa egiten duen ikusi behar dugu ere. Aldarriak ez dira bakarrik diskurtsoan aintzat hartu behar, bai eta praktikan ere».

Dena den, ezkor azaldu zen bileraren emaitzaz: «Formetan ongi, edukietan, gaizki». Bere irudiko, gobernuak 2020ko aurrekontu proiektuan ez du islatu du egungo egoerari aurreko egiteko neurri bakar bat ere.

Lakuntzaren arabera, «distantzia handia» dago gobernu zein patronalen eta grebara deitu zuten sindikatuen eta elkarteen artean. «Patronalari 1.200 euroko gutxieneko soldata eta 35 orduko lan asteari buruz egin dizkiogun proposamenen aurrean ezezkoa jaso dugu, eta horrek agerian uzten du zein den auziari benetan heltzeko borondatea. Gizarte elkarrizketara deitzen digutenean, patronalak akordioei betoa jartzeko eskubidea du, eta noraino hel daitekeen zehazteko aukera ere bai», kritikatu zuen.

Txibitek ez zuen adierazpenik egin bileraren ostean, baina prentsa ohar bidez azpimarratu zuen gobernuaren apustua gizarte elkarrizketa sendotzea dela.

Batasun irudia eta ezberdinen arteko akordio gaitasuna. Argazki hori utzi nahi izan zuen Elkarrizketa Sozialerako Mahaiak atzoko bileran. Eusko Jaurlaritzak bilatutako argazkia izan zen. Gasteizko gobernuak Confebask patronalarekin eta UGT eta CCOO sindikatuekin enpleguaren eta genero berdintasunaren alorreko hainbat itun sinatu baititu mahaiaren egituraren barruan. Akordio horiek ez dute langileen ordezkarien gehiengoaren babesik, ordea. ELAk eta LABek ez baitute parte hartzen mahaian; atzo ere uko egin zioten mahaiari, bileraren helburua «langileen aldarrikapenei entzungor egiten dieten eragile guztiek beren buruak zuritzea» dela argudiatuta.

Beraz, ELA eta LAB ez ziren bileran; gainera, Iruñean beste hitzordu bat zuten, Maria Txibite Nafarroako presidentearekin. Baina haientzako mezurik izan zen Gasteizen. Patronalak eta gainerako sindikatuek aditzera eman zuten elkarrizketa dela bide bakarra akordioak egiteko. «Akordioak urrun daude batzuek praktikatzen duten etengabeko konfrontaziotik, inposiziotik eta liskar girotik», adierazi zuen Eduardo Zubiaurre Confebaskeko presidenteak. Sindikatu abertzaleei egotzi zien beren buruak mahaitik kanpo uztea, elkarrizketara batzeko «behin eta berriro gonbidatu arren». CCOOk eta UGTk ere itunen garrantzia azpimarratu zuten, eta Mahaia «egonkortu» izana.

Elkarrizketa Sozialerako Mahaiko kideek arratsaldean egin zuten bilera, hain zuzen gehiengo sindikalak deitutako greba orokorreko manifestazio jendetsuak izan eta astebetera. 2018an desegin ondotik, iaz osatu zuten mahaia ostera, eta bilkurari egitura finko eta antolatu izaera eman zioten, gainera. Mahaiak herren jarraitu du, ordea, eta hala zegoen atzo ere. Edonola ere, akordioak egin, egin dituzten aldeek, eta atzo plazaratu zituzten azken urtean egindako lanaren emaitzak. Horrez gain, 2020an gauzatu beharreko plana ere zehaztu zuten bileran. Bost alorretan finkatu dituzte itunak: enplegua, lan osasuna, industria, genero berdintasuna eta Lanbide Heziketa.

Enplegua jomugan

Industriaren laugarren iraultzak edo industria 4.0 deritzanak ekarriko dituen erronkei aurre egiteko neurriak dira adostu dituztenetako batzuk. Hain zuzen, digitalizazioak eta robotizazioak lanpostuetan eragingo dituzten aldaketei egokitzeko plan baten oinarriak finkatu dituzte. «Trantsizio justua» izatea nahi dute aldeek, eta, horretarako, funtsezkotzat jo dituzte behar berriak identifikatzea, langileen formakuntza eguneratzea, edota alde guztien partea hartzea eta elkarrekiko komunikazioa bermatzea. Arantxa Tapia Ekonomiaren Garapeneko sailburuak administrazioaren, enpresarien eta langileen ordezkarien arteko elkarlanaren beharra azpimarratu zuen berriro. «Hau dena ezin dugu egin langileen ordezkaririk gabe. Beraz, hiruren arteko akordioa izan behar du».

Behar berrietara egokitzeko, halaber, enpleguaren lege berri baten aurreakordioa ere hitzartu dute, eta tramitazioa dagoeneko «martxan» du Jaurlaritzak Beatriz Artolazabal enplegu sailburuak adierazi duenez. Errelebo kontratuen aldeko «apustua» ere berretsi dute aldeek, eta baita atzerrian lanean ari diren gazteak itzultzeko indarrean dagoen plana egokitzea ere; izan ere, aitortu zuten orain arte martxan den programak «emaitza ia hutsalak» eman dituela.

Genero berdintasunari ere garrantzia eman nahi diote lan arloan. Hori dela eta, adierazpen bateratu bat adostu dute kideek: batetik, kontziliazioaren garrantzia nabarmendu nahi izan dute, eta, bestetik, lanbideari lotutako genero rolak gainditzeko beharra azpimarratu.

Horrez gain, iragarri zuten berdintasun plan berri bat martxan jarriko dutela hainbat enpresatan. Datozen hilabeteetan izango da, eta hamar enpresa aukeratuko dituzte horretarako. Batzordeak eratuko dituzte jarraipena egiteko, eta helburua da datorren urtetik aurrera beste enpresa batzuetan ere berdintasun plana aplikatu dezaten laguntzeko ondorioak ateratzea. Horri lotuta, hain zuzen, garrantzia eman nahi diote Lanbide Heziketari ere. Eta horretarako orientazio eredu propio bat lantzeko konpromisoa hitzartu dute.

Enpresa txiki eta ertainetako lan istripuak gutxitzeko behatoki bat sortzea ere adostu dute. Erakundea nortasun juridiko propiorik ez duten enpresa txiki eta ertainentzat izango da, eta Elkarrizketa Sozialerako Mahaiko lantaldea arduratuko da hura kudeatzeaz.

Iberdrolak Gamesa uzteko akordioa egin du Siemensekin, Baloreen Merkatuko Batzordeak jakinarazi duenez. 1.000 milioi eurogatik salduko ditu Gamesan zeuzkan akzioak.

Kongresuko gehiengoak pentsioen eta funtzionarioen soldataren igoera onartu du. Kongresuko Osoko Bilkurak gehiengo argiarekin balioztatu ditu bi lege-dekretuak.

Duela urtebete sortutako bost lantaldeetan egindako itunak onartu dituzte Eusko Jaurlaritzak, Confebaskek eta CCOO eta UGT sindikatuek, 2020ko otsailaren 4an.

Brexit-aren ondorengo brexit-a negoziatzeko ordua iritsi da. 47 urtez Europako Batasuneko kide izan ondoren, ostiralaz geroztik talde horretatik kanpo dago Erresuma Batua. Baina irteera birtuala da oraindik, 2020ko abenduaren 31ra arte indarrean baitago trantsizio epea, eta gauza gehienek orain arte bezala jarraituko dute. Hortaz, benetako brexit-a 2021eko urtarrilaren 1ean gertatuko da, baldin eta ordurako bi aldeak gai diren finkatzeko zer-nolako harremana izan nahi duten. Etorkizun hori atzo hasi ziren marrazten Londres eta Brusela, negoziaziorako helburuak zehaztu baitzituzten. Funtsean, antzeko zerbait nahi dute: merkataritza harreman sakona ahalbidetuko duen itun bat. Baina itun horren letra txikiari buruzko desadostasunak handiak dira.

ZER NAHI DU EB-K?

Itxura batean kontraesana diruditen helburuak lortu nahi ditu Europako Batasunak: harreman estuak nahi ditu Erresuma Batuarekin, merkatu ona eta gertukoa delako bere auto, makina eta elikagaientzat; baina ez du nahi harremanak orain arte bezain errazak izatea, bere barruko indar euroeszeptikoek ez dezaten EBtik ateratzeko tentazioa izan. «Batasunik estuena lehen genuena zen. Harremanik onena EBko kide izatea da», azaldu zuen atzo Michel Barnier EBko negoziatzaileak, Bruselan. Era berean, ez du nahi Londresek berreskuratutako subiranotasuna erabiltzea hari dumping-a egiteko. Horregatik, bere arauen eta estandarren bidez lotu nahi du Londres.

ZER PROPOSATU DU EB-K?

Tarifarik eta kuotarik gabeko merkataritza libreko akordio bat. Alde bateko produktuek ez lukete muga zergarik ordainduko beste aldean saltzean, eta elkarri nahi beste erosi ahal izango lukete. Produktuei ez ezik, zerbitzu batzuei ere eragingo lieke itun horrek, hala nola telekomunikazioei, ingurumen zerbitzuei, merkataritza digitalari, jabetza intelektualari eta kontratazio publikoei.

ZER NAHI DU JOHNSONEK?

Funtsean, antzeko gauza bat: EBk eta Kanadak gaur egun duten merkataritza harremana. 2016ko urrian sinatutako akordio batek, CETAk, muga zergak kendu zizkien produktuen %98i, eta beste aldeko enpresei sarbidea eman zien kontratu publikoetan lehiatzeko.

ZEIN DA BI PROPOSAMENEN

ARTEKO ALDEA?

Tarifez eta kuotez gain, badaude bi lurraldeen arteko merkataritza trabatzen duten beste osagai batzuk: arauak. Hau da, produktu batek eremu jakin batean saltzeko bete behar dituen baldintzak. Haien artean daude ingurumenari buruzkoak, langileen eskubideei buruzkoak, estatu laguntzei dagozkienak… Arau horiek guztiak betetzeak kostu bat du enpresentzat, eta EB beldur da Londresek ez dituen arau horiek guztiak bigunduko merkeago ekoitzi ahal izateko. Horregatik, EBk nahi du ezinbestean merkataritza akordio batek bermatzea bere arau eta estandarrak beteko dituela Erresuma Batuak. Bruselak «level playing field» esamoldea darabil arlo horretan, hots, bi aldeek jokaleku antzekoa izan behar dutela. Kontu horretan, Ursula von der Leyen Europako Batzordeko lehendakariak Johnsoni egindako oharra errepikatu zuen atzo Barnierrek: EBren arauak zenbat eta gehiago onartu, orduan eta sarbide handiagoa izango du Erresuma Batuak Europako Batasuneko merkatu bakarrean. Barnierrek gogorarazi zuenez, trantsiziorako itunean, Johnsonek berak onartu zuen bi aldeek antzeko arauak izango zituztela dibortzioaren ostean.

ZER DIO LONDRESEK EB-REN

ARAUAK BETETZEARI BURUZ?

«Merkataritza akordio batek ez du nahitaez ekarri behar [Erresuma Batuak] bete behar izateak EBren arauak lehiari, diru laguntzei eta ingurumenari dagokienez». Hitz horiek baliatu zituen atzo Boris Johnsonek, eta ziurtatu zuen EBk aukera hori onartzen zuela lehen. «Askotan esan digute hautatu behar genuela Norvegiaren eredua —EBren merkaturako sarrera osoa, haren arauak onartuz— ala Kanadarena —merkataritza itun anbiziotsua, merkatuak zabaltzen dituena, baina EBren arau guztiak bete behar izan gabe—. Bada, aukeratu dugu: Kanadakoaren moduko merkataritza akordioa nahi dugu».

ETA ARRANTZA?

Barnierrek beste baldintza bat jarri zion atzo Erresuma Batuari: akordio batean sartu beharko du arrantzaren gaia ere. Arlo horretan, gauzak orain arteko moduan nahi ditu: batasuneko arrantzaleek Ingalaterrako eta Eskoziako kala oparoetan arrantzatzen jarraitu ahal izatea, eta, trukean, britainiarrek bere arrainak eta itsaskiak libre saldu ahal izatea EBko merkatuetan —hara doa orain haien ekoizpenaren zatirik handiena—. Eskaera zaila da hori Johnsonentzat, brexitzaleen aldarrikapen nagusietako bat izan delako uren gaineko kontrola berreskuratzea. Horregatik, arrantzaleak brexit-aren aldekoak izan dira, oro har, Ingalaterran ez ezik baita Eskozian ere. Atzo, Erresuma Batuko lehen ministroak erakutsi zuen beste irtenbide bat nahi duela: urtero negoziatuko litzatekeen kuota sistema bat bere uretan, EBren merkatuetarako sarbidearen truke.

ZER GERTATUKO DA

AKORDIORIK EZ BADAGO?

Londresek urrirako nahi du akordio bat, erakunde guztiek berretsi eta abenduaren 31rako indarrean jarri ahal izateko. Johnsonek baztertu egin du inolako traturik gabe iristea epemuga horretara: «EBren eta Kanadaren arteko harremana ez badaukagu, Australiak duenaren antzekoa izango dugu». Gaur egun, Munduko Merkataritza Erakundearen arauen araberako merkataritza harremana dago EBren eta Australiaren artean, baina merkataritza librerako akordio bat negoziatzen ari dira. Barnierrek, berriz, ohartarazi die EBko enpresei gauzak aldatu egingo direla: «Merkatu bakarra izan beharrean, bi merkatu desberdin izango ditugu. Aduanak izango dira, produktuak kontrolatu beharko dira. Enpresek orain moldatu behar dute errealitate berri honetara».

Greba orokorreko manifestazio handien ondoren, batasun irudia eskainiko dute gaur Elkarrizketa Sozialerako Mahaiko kideek, Eusko Jaurlaritzak, Confebaskek eta CCOO eta UGT sindikatuek. Gehiengo sindikalak deitutako lanuzte egunaren aldarrikapenez harago, gobernuak erakutsi nahi du gaitasuna duela akordioak lortzeko enplegu eta genero berdintasunaren esparruetan, besteak beste; itun horiek patronalarekin eta CCOO eta UGT sindikatuekin egin ditu, eta gaur bertan onartuko dituzte aldeek Elkarrizketa Sozialerako Mahaian, iazko otsailaz geroztik dekretuz egitura juridikoa duen bilkuran.

ELA eta LABeko idazkari nagusiak, Mitxel Lakuntza eta Garbiñe Aranburu, Nafarroako presidente Maria Txibiterekin elkartuko diren egun berean plazaratuko du mahaiak azken urtean egindako lana. Greba orokorraren aurretik onartu zuen Txibitek gehiengo sindikalak eskatutako bilera, eta, ostean, lanuzte ondorenerako atzeratu zuen. Iñigo Urkullu Jaurlaritzako lehendakariak ukatu egin zien sindikatuei batzar hori, eta agendak egun berean elkartu ditu orain ekitaldi biak: ELA eta LABen bilera Txibiterekin eta Elkarrizketa Sozialerako Mahaia.

Bilera, «zuritzeko»

Sindikatu abertzaleen ustez, mahaiaren deialdia egun berean ezarri izanak «oso argi erakusten du deitzaileek Urkullu lehendakariaren jarrera harroputza ezkutatzea besterik ez dutela nahi». Deialdi hori greba orokorraren bezperan egin izana «probokazio hutsa» da, ELA eta LABen arabera, «eta bat egiten du Jaurlaritzak duen langileak eta haien ordezkaritza mespretxuz tratatzeko ildoarekin». Finean, «bileraren helburu bakarra langileen aldarrikapenei entzungor egiten dieten eragile guztiek beren buruak zuritzea izango da», sindikatuek ohar batean azaldu zutenez, atzo.

Gainera, gogoratu zuten «%10eko ordezkaritza duen sindikatuarekin akordioa egitea nahikoa» dela langileen «ordezkaritza osoaren zilegitasuna» izateko, mahaiari buruzko dekretuak finkatu zuenez; «hau da, patronalak beto eskubidea duen bitartean langileon ordezkaritza manipulagarria da, akordio irudia emateko».

Ia urtebete daramate jardunean patronaleko, sindikatuetako eta Jaurlaritzako kideek osatutako lantaldeek, ados jartzeko hainbat esparrutan. Enplegua, lan osasuna, enpresen lehiakortasuna, genero berdintasuna eta Lanbide Heziketa dira landu dituzten alorrak. Haien inguruko akordioak onartzearekin batera, 2020an gauzatu beharreko plana zehaztuko dute bileran.

2018ko apirilean desegin egin zen gobernuak, patronalak eta bi sindikatuk osatzen duten foroa. Jaurlaritzak eta Confebaskek itun bat sinatu zuten, haien arteko lankidetza sakontzeko bete beharreko lanpostuen azterketan, eta CCOOk eta UGTk mahaia uztea erabaki zuten, beste bi kideek baztertu egin zituztelakoan. Ez zuen asko iraun egoera horrek, Jaurlaritzak Elkarrizketa Sozialerako Mahaiari buruzko dekretua onartu nahi zuelako; CCOO eta UGTren babesik gabe ez zuen izango zentzurik mahaiari egitura juridikoa emateak. Hala, Jaurlaritzaren eta Confebasken arteko ituna ez aktibatzea eskaini zien Urkulluren gobernuak sindikatuei, eta irailean CCOOk mahaira itzultzea onartu zuen. UGTk aurretik emana zuen baietza.