Duela sei hilabete baino ezkorrago agertu dira Araba, Bizkai eta Gipuzkoako ekonomialariak atzo argitaratutako Ekonometroan. Galdetegia erantzun dutenen %32ren ustez, EAEko ekonomiak okerrera egin du azken seihilekoan, eta %50en arabera, berriz, mantendu egin da. Datorren seihilekorako dituzten aurreikuspenak ere ez dira bikainak: %40,5en ustez, gutxi handituko da enplegua.

2020ko lehen Ekonometroak gizarteari eragiten dioten edo eragin diezaioketen gaiez ere galdetu die ekonomialariei. Hala, erdiek uste dute banku nagusiek buruan darabiltela dirua bankuan sartzeagatik bezeroei kobratzea; erantzun dutenen %24,8ren iritziz, diru gehien duten bezeroei soilik ezarri beharko liekete neurri hori. EAEko ekonomian gehien eragiten duten aldagaiez galdetuta, berriz, I+G+B alorra eta langileen kostuak aipatu dituzte. Ez ditu horrenbeste kezkatzen langabeziak.

Ekonomisten Euskal Elkargoak urtean bitan argitaratzen du Ekonometroa. Araba, Bizkai eta Gipuzkoako 535 ekonomialarik hartu dute parte, kolektiboaren %12k.

Beldur pixka bat bazioten iazko bigarren seihilekoari Gipuzkoako eta Bizkaiko enpresaburuek, baina gauzak uste baino hobeto joan dira: 2018an baino 0,9 puntu gutxiago hazi arren, 2019. urtea %2,2 hazkundearekin itxi du Gipuzkoako ekonomiak, eta Bizkaikoak ere %2,2 egin du gora, azken hilabeteetan geldialdi bat pairatu arren.

Atzo argitaratu zituzten datuok Cebek Bizkaiko patronalak eta Gipuzkoako Bazkundeak, eta bat egin zuten bai 2019ko ondorioetan, baita 2020ko aurreikuspenetan ere. Aurten ekonomia %1,9 haztea espero dute, eta horrek hainbat lanpostu sortuko dituela aurreikusi dute: 6.000 Bizkaian, eta 3.000-4.500 Gipuzkoan. Erakundeek azaldu zutenez, azken hilabeteetan ekonomiak izan duen «geldialdia» da datuok azken urteetakoak baino apalagoak izatearen arrazoia; lan merkatuan ere eragin du «dinamikotasun falta horrek».

Gipuzkoan, ganberak baikortasun handiagoa erakutsi zuen 2021. urtearekiko; ordurako, aurtengoak baino emaitza hobeak espero ditu, ziklo aldaketaren zantzuak ikusten dituelako.

Pedro Esnaola Bazkundeko presidentea urte honetarako ikusten dituen aukerez eta mehatxuez aritu zen. Haren ustez, mundu mailako %3,3ko hazkundea batez ere garabideko ekonomien bilakaeran oinarrituko denez, «garrantzitsua da arrantzatoki berri horietan sartzeko lana egitea, gure esportazio oinarria hedatzea». Hain zuzen, esportazioei buruzko datu esanguratsua eman zuen Javier Zubia Bazkundeko idazkari nagusiak: azken zazpi urteetan, Gipuzkoako esportazioak %30 handitu dira.

Inbertsiorako oraindik garai onak direla uste dute merkataritza ganberakoek, aintzat hartuta likidezia egon badagoela merkatuan, interes tasa txikiei esker. Gipuzkoako ekonomian gero eta pisu handiagoa du turismoaren sektoreak, eta aurten ere indartsu haziko dela uste du Esnaolak.

Mehatxuei buruz, ganberako presidentearen ustez, bazkide komertzial nagusien —Alemania, Frantzia, Italia— neurrizko bilakaerak eragina izango du Gipuzkoaren ibilbidean, eta automobilgintza ere kezka iturri izango da oraindik, «nahiz eta uda amaieran seinale positibo batzuk antzeman diren». Ziurgabetasunek ere hor jarraituko dute: Txinaren eta AEBen arteko talka komertzialek, Ekialde Hurbileko gatazkek eta horiek petrolioaren prezioan izan ditzaketen eraginek, eta baita brexit-ak ere, «Erresuma Batua irten egingo baita, baina oraindik ez baitakigu nola amaituko den irteera hori».

Gipuzkoako merkataritza ganberak herrialdeko enpresen artean egindako galdeketari dagokionez, ondorio nagusia da gehienek egonkortasuna espero dutela beren datuetan. %54ek 2019koaren antzeko negozioa aurreikusi dute 2020rako; %82k uste dute langile kopuruari eutsiko diotela.

Cebeken inkesta

Bizkaian, antzeko inkesta baten ondorioak argitaratu zituen Cebek patronalak, eta, geldialdiak geldialdi, enpresaburuek badute neurrizko baikortasun bat: inkesta erantzun dutenen %60k positibotzat jo dute Bizkaiko egungo egoera, eta %80k esan dute asmoa dutela soldatak mantendu edo handitzeko. Iñaki Garcinuño Cebekeko presidentearen ustez, «oraindik ere interesgarria da dugun hazkunde erritmoa».

Enpresaburuek kritikatu zutena absentismoa izan zen. Bizkaian, batez beste, 18,6 gaixo baimen hartu ditu langile bakoitzak 2019an, eta, enpresaburuen %60ren ustez, nabarmena da arazoa. Garcinuño pozik agertu zen, «enpresariek barneratu egin dutelako absentismoaren garrantzia: gizarteak ez ditu arbuiatzen lanera huts egiten profesionalak direnak, eta baditugu».

Azkenik, aipatu zuen Bizkaiko enpresen %74k uste dutela Espainiako egoera politikoa ekonomiari eta garapenari eragiten ari dela. Garcinuñok ekiten uzteko eskatu zien enpresariei, baina aitortu zuen enpresekiko «sentsibilitate txikia» ikusten diola osatu berri den gobernu koalizioari.

Seigarren urtez jarraian, behera egin du langabe kopuruak Euskal Herrian. INEren eta INSEEren datuak bilduta, Gaindegiak azaldu du 2019ko azken hiruhilekoan 132.400 lagun zeudela lanik gabe Euskal Herrian, urtebete lehenago baino 9.300 gutxiago. Biztanleria aktiboaren %8,86 daude langabezian: tasarik txikiena 2009. urteaz geroztik. Edonola ere, oraindik urrun daude krisi aurreko kopuruak —%6ko tasa 2007an, eta %6,6koa 2008an—.

Langabezia tasak 2013an jo zuen goia, %16,3ra iritsi baitzen urteko batezbestekoan, eta jaitsi egin da orduz geroztik. 2019an, batez beste, %8,77 izan dira lanik gabe, 2018an baino puntu bat gutxiago.

Lurraldez lurralde, alde handiak daude. Gaindegiak kalkulatu duenez, Zuberoak (%4,09) eta Nafarroa Behereak (%4,19) izan zuten langabe gutxien 2019an. Haien ondotik doaz Gipuzkoa (%7,22), Lapurdi (%7,80), Nafarroa (%8,24) eta Araba (%8,28). Bizkaiak eman ditu berriz ere daturik txarrenak (%10,61), nahiz eta lurralde horretan jaitsiera handia izan den, puntu bat baino gehiago.

Aurrekoaren zuzenketa

2019ko azken hiruhilekoa ez da bereziki ona izan lan merkatuarentzat, batez ere Ipar Euskal Herrian (+1.100). Hegoaldeko datuetan gorabehera oso handiak daude, baina 2019ko hirugarren hiruhilekoan jasotako datu bitxiek azaltzen dute gertakari hura. Izan ere, INEk sekulako gorakada izan zuen Araban (%25ekoa), eta jaitsiera handia Gipuzkoan; 2019ko azken hiruhileko inkestak, berriz, orduko datuak zuzendu ditu, eta bilakaera normalagoa erakusten dute orain.

Sei urtean langabezia 7,5 puntu jaitsi arren, Euskal Herriko langabezia tasa Europako Batasuneko batezbestekotik oso gainetik dago (%6,3). Are gehiago: lurralde independente bat izango balitz, EBko kideen artean langabezia tasarik handienetan laugarrena izango luke. Haren gainetik soilik daude Grezia (%16,3), Espainia (%13,8) eta Italia (%10,1). Frantzia ere ez luke urrun izango, %8,7ko langabezia tasa baitu. Langabe gutxien, berriz, Txekiar Errepublikan (%2,2), Alemanian (%3,1) eta Polonian (%3,3) daude.

Okupazioa gora

Langabezia jaitsitakoa baino gutxiago igo da langile kopurua. INEren arabera, 2019. urtearen azken hiruhilekoan 1.221.000 okupatu zeuden Hego Euskal Herrian, urtebete lehenago baino 5.600 gehiago.

ELA ez da gustura azaldu datu horrekin: «Ehunekoetan, %0,46ko hazkundea izan da, 2013tik izandako txikiena. Krisiaren aurreko mailara iristeko, 85.800 okupatu gehiago beharko lirateke. Gainera,enpleguaren igoera txikia lanaldi partzialeko kontratuen gorakadaren ondorio da (+10.000); izan ere, lanaldi osoan lan egiten duten pertsonen kopurua murriztu egin da 2019an (-4.400)».

Ildo horretatik etorri da LABen kritika ere. Gogorarazi duenez, langileen %24,6k aldi baterako kontratua dute: «Europako Batasunean estatu bakarra dago behin-behinekotasun handiagoa duena: Espainiako Estatua (%26,1)». Sindikatu horrek uste duenez, «orokortua eta justifikatu gabea» da «kontratazio prekarioa», sektore pribatuan zein publikoan.

Edonola ere, INEren okupatuen datua ez dator bat langile kopurua neurtzen duten beste estatistika batzuekin. Horrela, joan den astean, Eustatek azaldu zuen Araban, Bizkaian eta Gipuzkoan 8.400 enplegu sortu zirela aurreko urtean; INEk 2.700 gehiago baizik ez ditu zenbatu hiru lurralde horietan.

Gizarte Segurantzak, bestalde, ziurtatu du 25.700 afiliatu gehiago lortu dituztela 2018ko abendutik 2019kora.

Lanbideko langile batek erasoa jasan du Lasarte-Oriako bulegoan 2020ko urtarrilean. Segurtasun-zaintzailea zen, eta grebarako deitzen ari ziren erasotzaileak.

ELA-Ertzaintzak “babes osoa” agertu dio datorren osteguneko lanuzte orokorrari, eta “greba eskubidea babesteko jarduera protokolo publikoak” eskatu ditu.

Cebekek uste du Bizkaiko ekonomia % 1,9 haziko dela 2020an, azken hilabeteetako dezelerazioaren ondoren, eta 6.000 lanpostu sortuko direla.

Joan den ostiralean aurkeztu zuten Donostian Hauspotu, herriak bizituz programa, Euskal Herriko eremu zabalek nozitzen duten despopulazio eta gainbeherari tokiko proiektu eraldatzaileen bidez aurre egiteko. Udalbiltzak, Koop57 finantza erakundeak eta OlatuKoop sareak elkarlanean abiatu dute programa.

Argudio arrazional guztietatik harago, badago aldagai emozional hori ere: horrelako egun batean kalera irten, eta indar hori, gu hori, kolektibotasun hori sentitzea. Elkarrekin gauzak alda ditzakegula sentitzea». Maialen Aranburu Euskal Herriko Eskubide Sozialen Gutuneko kidearen hitzak dira, osteguneko greba orokorraren inguruko urduritasunaren erakusgarri. Baina urduritasunarena soilik ez, grebaren zentzua eraldatu izanaren ikur ere badira hitz horiek: emozioei buruz ari dira grebaren antolatzaileak eta babesleak. Emozioez, sektore feminizatuetako borrokaldiez eta emakumeek andre izateagatik duten prekaritateaz, besteak beste. Greba orokorren gudu zelaia ere aldatu dute feministek: enplegu eta kontsumo arloetatik harago, zaintzaren esparrura eta etxeko lanen eremura ere zabaldu dute protestaren zentzua. Azken bi urteetako greba feministetan dago ernamuina, eta, osteguneko greban protesta horien ikaspenak isla daitezen, buru-belarri ari dira Ana Mezo Oneka emakume pentsiodunen plataformako kidea, Naia Torrealdai mugimendu feministako kidea eta Aranburu bera.

Joan den udazkenean iragarri zuen greba orokorra Euskal Herriko Eskubide Sozialen Gutunak, eta orduan nabarmendu zuten «lan, pentsio eta bizitza duinen» aldeko protesta izango dela. Hortaz, ikuspegi feminista hasieratik egon da presente datorren osteguneko greba orokorraren lanketan. Hala dio Aranburuk, Eskubide Sozialen Gutuneko kideak: «Egungo egoera ekonomiko eta soziala ez da jasangarria. Lan, pentsio eta bizitza duinak eskatzen ditugu, eta azken urteetan hiru eremu horietan atzerakada izan da. Prekaritatearen gorakada, ordea, lan eremu formaletik haragokoa da: bizitzaren beraren iraunkortasuna jartzen du kolokan. Horregatik, gutuneko kide garen eragileok eta sindikatuok argi dugu bestelako sistema bat behar dugula: zaintzak eta bizitzak erdigunean jarriko dituena».

Abendu erdialdean egin zuen Euskal Herriko mugimendu feministak bilera bat, greba orokorraren inguruan zer jarrera hartu zehazteko, eta erabaki zuten mobilizazioak babestea eta greba orokorra egiteko deia zabaltzea. Greba orokorra feminista izango da leloarekin, dei egin dute Martxoaren 8ko ikaspenetatik grebaren zentzua eraldatzeko eta protesta egunaren prestaketan modu aktiboan parte hartzeko: «Azken bi urteetako Martxoaren 8ko greben ostean, ikusi genuen gutunaren deialdiari babesa eman behar geniola feminismotik. Azken finean, Gutunak egiten dituen eskaerak erabat zilegi dira. Gainera, emakume izanda, are arrazoi gehiago dugu greba orokor horretan parte hartzeko eta geure buruak grebalari gisa irudikatzeko. Horregatik, garrantzitsua da greba egunean geure aldarrikapenak kalean egotea, bai emakume gisa, bai langile moduan», azaldu du Torrealdaik.

Grebarako deialdia egin ez, baina protesta babestuko dutela adierazi du Oneka plataformako kide Mezok: «Grebarako arrazoi asko daude, eta argi dago gure plataformaren eskaerak grebako aldarrikapenen berdintsuak direla. Gainera, andre gisa, behar dugu. Bi urte daramatzagu pentsiodunok kalean, eta ostegunekoa jauzi kualitatibo bat izango da. Are gehiago andreontzat. 70 urtetik gorako emakumeak ikusezinak izan dira beren bizitza osoan, eta orain ere hala dira. Greba honek eragina izango du andre horien ikusgaitasunean».

Arazo eta arrazoi propioak

Izan ere, hiru ekintzaileek uste dute andreek desberdinkeria jasaten dutela bai enplegu arloan, bai pentsioetan, bai bizi kalitatean. Usteak ez ezik, datuak ere jarri dituzte mahai gainean: «Lau emakumetik batek lanaldi partziala du, baina, uste izaten denaren kontra, ez da aukera boluntarioa; soldata eta pentsio arrakala ere izugarria da; pobrezia egoeran daude emakume gehiago…», azpimarratu du Aranburuk. Mezok, berriz, emakume pentsiodunen egoera esplikatu du: «Euskal Autonomia Erkidegoan, bakarrik bizi dira 65 urtetik gorako 106.000 andre inguru. Eta bakardadeak arazo asko sor ditzake. Bestalde, bikotekidearekin bizi direnek ere sarri dute lotura ekonomikoa beren bikotekide gizonekin, eta, hortaz, ez dira autonomoak. Gainera, emakume alargunen laurdenak ez dira iristen 500 euroko soldatara. Hori indarkeria ekonomikoa da. Ezinezkoa da horrela negua pasatzea».

Eskubide Sozialen Gutunak aldarrikapen taula bat argitaratu du, greba orokorrarekin bat doazen eskaerak biltzen dituena, eta, beste hainbat aldarrikapenekin batera, emakumeei eragiten dieten arazoen inguruko zenbait neurri proposatu dituzte. Besteak beste, hauek: soldata eta pentsio arrakala ezabatzea, etxeko lanak eta zaintza lanak duintzea, etxeko langileen erregimen berezia deuseztatzea, eta sexu, jatorri, ideologia, sexu identitate eta arazu kanpoko funtzionaltasunekin lotutako kontratazioetako «prekarizazio formulak» kentzea.

Izan ere, Torrealdaik oroitarazi du sistemak duen «erro heteropatriarkalari» erreparatu behar zaiola kapitalismoari aurre egiteko: «Sistemak behar ditu gizon eta emakumeen rolak, kapitala ekoizten segitzeko. Erreparatu beharko genieke, esaterako, ez soilik zaintza lan ordainduei, baizik eta dohainik egiten den lan horri guztiari ere».

Horregatik, eskaerak propioak ez ezik, grebaren eta langile borrokaren kontzeptuak berrasmatu behar direla iradoki dute Torrealdaik, Mezok eta Aranburuk.

Kontzeptuak birpentsatu

«Mugimendu feministak mahai gainean jarri du zer den bizitza duinak defendatzea», nabarmendu du Torrealdaik. Haren iritziz, grebaren eta langile klasearen esanahiei beste begirada bat eman beharko litzaieke: «Langilearena subjektu anizkoitza da. Lanaren ulerkera klasikoaz hitz egiten dugunean, lana eta enplegua parekatzen ditugu. Feminismoak ulerkera hori zabaldu du: lana ez da bakarrik diruz ordainduta dagoena; badaude esfera erreproduktiboan sartzen diren beste eginbehar batzuk ere».

Ez hori bakarrik: grebaren borroka eremua zabaldu dela ere oroitarazi du Aranburuk. «Lehen aldiz, Euskal Herrian enplegu arlotik kanpoko beste espazio batzuetara ere zabaldu dugu greba». Izan ere, soldatapeko lanen esparruan lanuzteak antolatzeaz gain, zaintza eta kontsumo arloan ere egin dute grebarako deia, eta, gainera, ikasleek eta pentsiodunek ere dei egin dute osteguneko protestara. Eraldaketa hori ulertzeko, azken urteetan herri mugimenduek hartu duten garrantziari erreparatu behar zaiola ohartarazi du Mezok.

Bestalde, aldarrikapenen jo-puntuan, patronalaz gain, bestelako instituzio publikoak eta gizarte egiturak ere badaudela azaldu du Torrealdaik: «Patronalaz hitz egiten dugu, baina zer da patronala? Oso garrantzitsua da planteatzea familiak kontrol instituzio gisa nola jokatzen duen». Bat egin du Aranburuk ere: «Aldarriak patronalari egiten dizkiogu, baina baita erakunde publikoei ere: Espainiakoei, eta euskal erakundeei ere bai». Haren ustez, Euskal Herrian ez ezik, munduko hainbat herrialdetan badago «sistemari erantzun global bat» emateko gogoa.

Sistema berri horrek, ordea, «zaintza eta bizitza erdigunean» jarri beharko lituzke, hiru ekintzaileen ustez, eta aitortu dute horrek beren eguneroko jardunean eragina duela, esparru guztiak blaitzen dituela. Hala dio Aranburuk: « Eragile guztiok gaude interpelatuta, genero ikuspegitik berrikuspen bat egiteko. Baita sindikatuak ere».

Hiru ekintzaileek uste dute bide hori urratzeko aurrerapausoak eman dituztela azken urteetan, nork bere arloan .

Ikaspenak eta erronkak

Izan ere, azken urteetan plaza hartu dute mugimendu feministak eta pentsiodunek, eta, Aranbururen arabera, borroka sindikaletan ere gora egin dute esparru feminizatuetako protestek: «Lan gatazka indartsu eta garrantzitsuenak sektore feminizatuetan izan dira. Indartsuak zentzu askotan: ahalduntze prozesu ikaragarriak bizi izan ditugu, eta azken bi greba feministak mugarria izan dira».

Mezok, Aranburuk eta Torrealdaik, hirurek parte hartu dute aurreko greba feministetan, eta orain buru-belarri ari dira osteguneko greba orokorra prestatzen. Besteak beste, Mezok uste du protesta horietatik ikaspenak hartu eta urratsak egin behar direla: «Azken urteetan borroka bakoitza bere aldetik joan da, atomizatuta egon dira borrokak. Orain, horiek bateratzeko ordua da. Eraldaketa sozialerako pauso oso garrantzitsua izan daiteke hau. Hori da bidea».

Horregatik deia egin dute grebalari andreek besoko morea jartzeko, norberak bere esparrutik eragiteko, eta grebari feminismotik heltzeko. Aranburu: «Ez dago feminismorik klase ikuspegirik gabe, ezta klase borrokarik ere feminismorik gabe».

Frantziako Asanbleara iritsi da Frantziako Gobernuak ezarri nahi duen puntukako pentsioen erreforma. Gaurtik aitzina, lege proiektua aztertzen hasiko dira 70 bat diputatu, horretarako sortu duten batzorde berezian. Sindikatuetako ordezkariak eta adituak entzunen dituzte lehenik, pentsioen ardura duen Laurent Pietraszewski estatu idazkariarengandik hasita; lege proiektuari zuzenketak aurkezteko aukera izanen dute ondotik.

Errepublika Martxan-eko gehiengoaren asmoak betetzen badira, martxoaren 3an bozkatuko dute Frantziako Asanbleako osoko bilkuran, eta apirilaren erdialdera iritsiko da Senatura. Oposizioak salatu du erreforma osoki finkatu gabe dela hasiko dutela haren azterketa, eta prest agertu da bataila parlamentarioa «bururaino» eramateko.

Joan den ostiralean aurkeztu zuen Edouard Philippe Frantziako lehen ministroak puntukako pentsio sistema ezartzeko lege proiektua ministroen kontseiluaren aitzinean. Egun berean, kritika zorrotza egin zion erreforma proiektuari Frantziako Estatu Kontseiluak, haren «segurtasun juridikoa» bermatzea ezinezkoa zaiola ebatzita; besteak beste, proiektuaren finantzaketako «hutsuneak», justifikatu gabeko tratu desberdintzea eta konstituzioaren kontra doazen promesak azpimarratu zituen argitaratutako oharrean.

Aste kargatua izanen da Philipperentzat, ostegunean abiatuko baitu pentsio sistemaren finantzaketaz gogoetatzeko konferentzia. Langile eta sindikatu nagusiak elkartzea da xedea, puntukako sistema finantzatzeko proposamenak egin ditzaten. Pentsioen erreforman aurreikusia zuen orekarako adina kendu ondotik CFDT sindikatu erreformistari gobernuak egin dion keinua izan da. 64 urte baino lehen erretiroa hartzen dutenei pentsioa txikituz lortu nahi zuen gobernuak erretiroaren adina pare bat urtez atzeratzea: 3.000 milioi aurreztuko lituzke horrela 2022an, eta 12.000 milioi 2027an; eta neurriak lagunduko luke sistemaren kontuak orekatzen. CFDTren babesa nahi du gobernuak, eta, hura limurtzeko, orekarako adina kentzeko prest agertu zen Philippe. Ostiralean aurkeztu zuen lege proiektuan ageri da orekarako adina, baina lehen ministroak erran du atzera botatzeko prest dagoela baldin eta eragile sozialek sistema hobe bat aurkitzen badute kontuak orekatzeko. «Beti erran dut ezinezkoa iruditzen zitzaidala gure pentsio sistema orekara eramatea adina neurtu gabe. Baina sindikatuek neurri sorta bat adosten badute, orekarako beste adin bat barne, onartuko dut», adierazi du berriki La Croix egunkarian egin dioten elkarrizketan.

Sindikatuak, protestan

Anartean, mobilizazioak antolatzen segitzen dute erreformaren kontra mobilizatuak diren sindikatuek, Frantzian eta Ipar Euskal Herrian. Atzo, Baionako auzitegiko abokatuek protesta egin zuten, urte berriko audientziaren karietarat; auzitegiko sarreran ezarri ziren erretreten erreformak justizia prekarizatuko duela salatzeko. Urtero, Polizia zerbitzuak, prefeturako goi funtzionarioak, hautetsiak eta Elizaren ordezkariak etorri ohi dira audientzia horretara. Anne Marie Mendiburu abokatuak azaldu du «abokatu prekarioenek» pairatuko dutela erreforma batez ere.

Gaurko, mobilizazioak antolatu dituzte Ipar Euskal Herriko zenbait ikastetxetan, eta horiek babestera deitu dute grebalariek. Bihar, manifestazioa eginen dute, 17:30ean, Baionan.

Euskal Herriko Eskubide Sozialen Gutuneko kide diren sindikatuek —ELA, LAB, ESK, Steilas, Hiru, Etxalde eta EHNE— giharra erakutsi zuten atzo osteguneko greba orokorrerako deialdira begira. Garbiñe Aranburuk LABeko idazkari nagusiak «erantzun zabala eta mobilizazio oso garrantzitsuak» espero dituela esan zuen. Sindikatuak konfiantzaz daude, 1.500 langile batzordek atxikimendua erakutsi dietelako, eta 171 greba batzorde aritu direlako mobilizazioen prestaketan, «aurreko grebetan baino gehiago».

Sindikatuek ez zuten atxikimendu zerrenda osoa eman, baina ehun langile batzorderen entresaka bat egin zuten publiko. Tartean dira, besteak beste, CAF, Bankoa, Altuna y Uria, Petronor, Arcelor Mittal Bergara eta Lesaka, Ingeteam, Tubacex eta Zara enpresetakoak. Erakunde eta enpresa publiko askokoak ere ageri dira batzordeen zerrendan: Donostia, Iruñea, Bilbo eta Irungo udalak, Bizkaiko eta Gipuzkoako aldundiak, EHU; EITB, Euskotren, Gipuzkoako Urak, Pesa garraioak eta Haurreskoletako Partzuergoak, besteak beste.

Karta horiekin indartsu sentitzen dira, Aranbururen ustez, herritarrek eta langileek ulertu dutelako ez dela «ohiko» greba deialdi bat: «Borroka sozial guztiak batuko dituen egun bat da. Aktibazio sozialerako deia, greba egun bat baino gehiago». Erasora eginiko greba bat da, eta, alde horretatik, «edukirik gabeko elkarrizketa soziala» proposatzea egotzi zien Jaurlaritzari, Nafarroako Gobernuari eta Confebaski. «Antzerki hutsa da haiena, borrokari uko egin dioten sindikatuen eskutik egina». LABeko ordezkaria kritiko mintzatu zen UGTz eta CCOOz. « Uko egin diote CEOErekin zuten akordio bati, 1.000 euroko gutxieneko soldata ezartzekoari, eta argazki bat lehenetsi dute».

Mitxel Lakuntza ELAko idazkari nagusia ere sinetsita dago greba egun honetatik «indartsuago» irtengo direla. Espainiako Gobernuak harturiko azken neurriak «eskasak» iruditzen zaizkiola esan zuen, eta arrazoiak sobera daudela greba egiteko. ELAko idazkari nagusiak erantzun egin zion Iñigo Urkullu lehendakariak bidalitako eskutitzari, eta «gezurretan» ibiltzea leporatu zion. Gogoratu zuen baduela gutxieneko soldata eta pentsioak hobetzeko eskuduntza, besteak beste legebiltzarreko zerbitzu juridikoak horrela esan zutelako, eta jende askoren lan baldintzak hobetu ditzakeela: «Lanpostu zuzenak eta azpikontratak zenbatuta, bera da Euskal Herriko enplegatzaile handiena».

Lakuntzak ulertezintzat jo zuen sindikatuen deiari uko egin izana, eta hitz gogorrak erabili zituen: «Demokraziaren ikuspegitik zaila da azaltzen herri bateko lehendakariak gehiengo sindikalarekin ez bildu nahi izatea. Demokrazietan ez da halakorik pasatzen, agintekeria zantzuak dira, eta lehendakariak hausnarketa egin beharko luke». Era berean, etzikoa «hasiera» baino ez dela esan zuen, eta grebak agenda politikoa baldintzatu nahi duela.

Bestalde, greba deialdiak Ezker Iraultzailea eta Ezkerreko Sindikalistak elkarteen babesa jaso du, eta, haienarekin batera UGTko, CCOOko eta CNTko 200 sindikalista ezagunena.